प्रेयसीची कुंकवाने सजते ललाट

आयुष्याच्या प्रवाहा मध्ये
क्षणाक्षणाला माणसं भेटतात
काही फक्त विसरण्यासाठीच
काही भेटल्यासारखी वाटतात

काही थोड्या अधिक कालांतराने
आठवणींच्या पकडीतून सुटतात
काही प्रदिर्घ कालांतराने
नकळत स्मरणातून मिटतात

अचानक एखादी व्यक्ती भेटते
जिच्याशी मैत्री करावीशी वाटते
आयुष्याच्या प्रत्येक समयी
तिची सोबत हवी हवीशी वाटते

आठवणींच्या वेलीवर तेव्हा जास्त
तीचीच फुलं फुलू लागतात
रात्रभर मग तिच्या स्वप्नांच्या
हिंदोळ्यावर झोके झुलू लागतात

कधी कधी तर स्वप्न चक्क
दिवसा येऊन बोलू लागतात
हास्याची इवली इवली फुलं
चेहऱ्यावर अवेळी डोलू लागतात

मग सुरू होतो भेटी गाठीचा
हवाहवासा वाटणारा खेळ सारा
ग्रीष्म, धगधगत्या पळत्या जिवावर
बरसतात मग काही शीतल गारा

स्वप्नांच्या हळव्या सुर्यकिरणांची
इथूनच सुरू होते कोवळी पहाट
आप्तेष्टांच्या झेलून अक्षतांच्या चांदण्या
प्रेयसीची कुंकवाने सजते ललाट

@सनिल पांगे